Ο Κώστας Παπαδάκης, συνήγορος υποστήριξης κατηγορίας στη δίκη της Χρυσής Αυγής σχολιάζει – μιλώντας στο flash.gr – την απόφαση του δικαστικού συμβουλίου, με την οποία ο καταδικασμένος για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης Νίκος Μιχαλολιάκος αφέθηκε ελεύθερος. Όπως αναφέρει ο συνήγορος των Αιγύπτιων ψαράδων, των οποίων η ζωή κινδύνευσε από επίθεση χρυσαυγιτών, το δικαστικό συμβούλιο έπρεπε να λάβει υπόψιν του ότι η Χρυσή Αυγή συνεχίζει να έχει δράση σε διάφορες περιοχές της χώρας…
«Στα 3/5 αυτά συνυπολογίζονται και οι πλασματικά υπολογισμένες ημέρες του ευεργετικού υπολογισμού λόγω ημερομισθίου στη φυλακή και ηλικίας και λοιπά. Αρκεί το 1/3 να έχει εκτιθεί πραγματικά για να αποφυλακιστεί. Όμως η αποφυλάκιση δεν είναι υποχρεωτική για το δικαστικό συμβούλιο, για έναν κρατούμενο που δεν έχει ολοκληρώσει την έκτιση της ποινής του. Είναι δυνητική. Το δικαστήριο δηλαδή μπορούσε να μην τον βγάλει από τη φυλακή αλλά να τον κρατήσει. Όφειλε να εξετάσει το κυριότερο κριτήριο που είναι η επικινδυνότητά του για τέλεση νέων εγκληματικών πράξεων αν αφεθεί ελεύθερος. Το εάν η Χρυσή Αυγή, η ναζιστική εγκληματική οργάνωση για την διεύθυνση της οποίας καταδικάστηκε ως αρχηγός, εάν εξακολουθεί παρά τη φυλάκισή του, να εγκληματεί.
»Αυτό είναι αποδεδειγμένο. Διότι και στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, υπήρξαν τα τελευταία χρόνια πολλά κρούσματα εκδήλωσης εγκληματικής βίας από υπολείμματα της Χ.Α. διότι ναι μεν η οργάνωση αυτή είναι εξασθενημένη και αποδυναμωμένη ασφαλώς λόγω των φυλακίσεων και των αποχωρήσεων αλλά δεν παύει να λειτουργεί, δεν παύει να διατηρεί οργανωτικές δομές δεν παύει να προκαλεί εγκληματική βία. Αυτά λοιπόν έπρεπε να λάβει υπόψιν του το δικαστήριο, όχι αν είναι αμετανόητος. Γιατί ο καθένας δεν κρίνεται για τις απόψεις του κρίνεται για τις πράξεις του. Και τον Κουφοντίνα να θυμίσω αμετανόητο τον έκρινε το δικαστήριο, αλλά τον κρατάει στη φυλακή τρία χρόνια παραπάνω απ’ ότι πρέπει παρότι δεν έχει κάνει καμία πράξη η 17 Νοέμβρη και ο ίδιος. Εδώ όμως παραβλέπουμε το κυριότερο».
Μάλιστα ο Κώστας Παπαδάκης θεωρεί απαραίτητη την παρέμβαση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, καλώντας την να ασκήσει έφεση για την αποφυλάκιση…«Και ελπίζω η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, οφείλει να παραγγείλει στον εισαγγελέα Εφετών της Λαμίας την άσκηση έφεσης για να εξετασθούν αυτά τα κριτήρια».
«Τα τελευταία δύο χρόνια δεν ήταν κρατούμενος στη φυλακή…»
Όπως αναφέρει ο δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης, ο Νίκος Μιχαλολιάκος έχει αποφυλακιστεί ήδη από χθες, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια δεν βρισκόταν καν στις φυλακές αλλά φιλοξενούνταν σε κέντρο αποκατάστασης γιατί είχε προβλήματα υγείας. «Από ό,τι έχω μάθει έχει βγει από χθες. Και εκείνο το οποίο δεν έχει γίνει επίσης ευρέως γνωστό είναι ότι ο άνθρωπος αυτός τα τελευταία δύο χρόνια δεν ήταν κρατούμενος στη φυλακή, νοσηλευόταν στο κέντρο αποκατάστασης των Αγίων Αναργύρων από όπου και αποφυλακίστηκε. Διότι έπασχε από co σε αντίθεση με άλλους κρατούμενους στους οποίους στις φυλακές Δομοκού δεν διατέθηκε ούτε ατομικό κελί, όχι νοσηλεία. Ο άνθρωπος αυτός δύο χρόνια έκανε διακοπές στο κέντρο αποκατάστασης. Πώς θα αντιδράσει η Μάγδα Φύσσα, όταν ο διευθυντής της εγκληματικής οργάνωσης που σκότωσε το γιο της αφήνεται ελεύθερος χωρίς να ερευνηθούν αυτά τα κριτήρια; Είναι μία πρόκληση για όλη την κοινωνία όχι μόνο για τα θύματα αυτό».
Δήλωση δικηγόρων των Αιγύπτιων αλιεργατών στη δίκη της Χρυσής Αυγής για την αποφυλάκιση Μιχαλολιάκου
1) Η αποφυλάκιση Μιχαλολιάκου αποτελεί τεράστια πρόκληση για τα θύματα της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή και τις οικογένειές τους, το αντιφασιστικό κίνημα και τη δημοκρατική κοινή γνώμη. Η συμπλήρωση των χρονικών ορίων για την υφ’ όρον απόλυση οποιουδήποτε κρατουμένου δίνει τη δυνατότητα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν δημιουργεί υποχρέωση στο δικαστήριο να την πραγματοποιήσει. Συνεπώς η αποφυλάκιση Μιχαλολιάκου δεν ήταν υποχρεωτική, ούτε εξαρτιόταν από οποιοδήποτε νομικό καθεστώς, όπως η σπέκουλα της κυβέρνησης της Ν.Δ, επιχειρεί να εκμεταλλευθεί. Το άρθρο 106 Π.Κ. ήταν πάντα ίδιο και εξαρτά την υφ’ όρον απόλυση από την επικινδυνότητα τέλεσης νέων αξιόποινων πράξεων.
2) Κριτήριο με βάση τα παραπάνω για τη συγκεκριμένη περίπτωση όφειλε να είναι το ότι από το 2013 που ξεκίνησε η δίωξή της μέχρι σήμερα, η Χ.Α. δεν έπαψε, έστω και αποδυναμωμένη, να υπάρχει, να διατηρεί εγκληματικές δομές, να δρά και να παράγει εγκληματική βία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, μέσω νέων ή παλιότερων ασύλληπτων μελών της εγκληματικής οργάνωσης, διεκδικώντας την επανάκαμψή της και συμβάλλοντας στη διεύρυνση της φασιστικής και ρατσιστικής εγκληματικής βίας, που έφτασε έως και σε δολοφονίες αρκετά πρόσφατα. Όπως φαίνεται, όμως, το κριτήριο αυτό δεν απασχόλησε το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο, ούτε καν τον αρνητικά εισηγηθέντα εισαγγελέα, που πρότεινε την απόρριψη της απόλυσης, αλλά με σκεπτικό το ότι ο Μιχαλολιάκος είναι αμετανόητος. Και όντως είναι αμετανόητος, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να μείνει στη φυλακή και να καυχάται ότι διώκεται για τις….ιδέες του. Συνεπώς η ευθύνη για την αποφυλάκιση ανήκει στους δικαστές που έλαβαν την απόφαση, παρότι το ισχύον και εφαρμοσθέν νομικό πλαίσιο δεν τους υποχρέωνε. Και για αυτό απαιτούμε από την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να παραγγείλει άμεσα την άσκηση εισαγγελικής έφεσης από τον Εισαγγελέα Εφετών Λαμίας κατά του βουλεύματος, ώστε να επανεκτιμηθούν τα παραπάνω περιστατικά και να ανατραπεί αυτή η προκλητική απόφαση.
3) Η διακριτική μεταχείριση Μιχαλολιάκου δεν εκδηλώνεται μόνο με αυτό το βούλευμα. Οι δικηγόροι της πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής είχαμε σημειώσει από την αρχή της ποινικής δίωξης της εγκληματικής οργάνωσης ότι, αντίθετα με τα υποστηριζόμενα από τους νεοναζί περί “πολιτικής σκευωρίας”, η δίωξή τους ήταν σκανδαλωδώς καθυστερημένη και ευνοϊκή, συγκρινόμενη με άλλες δικογραφίες για εγκληματικές ή τρομοκρατικές οργανώσεις. Ο μη χαρακτηρισμός της Χρυσής Αυγής ως τρομοκρατικής οργάνωσης και η απόδοση της κατηγορίας της διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης χωρίς κατηγορίες στους διευθυντές της για ηθικές αυτουργίες σε ανθρωποκτονίες, απόπειρες ανθρωποκτονιών, βαριών σωματικών βλαβών, κλπ που τέλεσε η εγκληματική οργάνωση, προοιωνίζονταν χαμηλές ποινές στο τέλος της δίκης, που δεν αποτυπώνουν τη βαρύτητα των πράξεων που τέλεσε η ναζιστική εγκληματική οργάνωση.
4) Ο Ν. Μιχαλολιάκος «εξέτισε» τα δύο τελευταία χρόνια της ποινής του όχι στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Δομοκού, όπου τυπικά ήταν κρατούμενος, αλλά στο Κέντρο Αποκατάστασης Αγίων Αναργύρων Αττικής, όπου φιλοξενήθηκε μετά από νοσηλεία στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας για κορωνοϊό, όταν άλλοι κρατούμενοι της ίδιας φυλακής δεν είχαν τη στοιχειώδη ιατρική και νοσηλευτική φροντίδα. Κανείς δυστυχώς δεν μίλησε για αυτό. Ενας άλλος κρατούμενος των φυλακών Δομοκού, ο Δημήτρης Κουφοντίνας, κρατείται ακόμα ενώ έπρεπε να έχει αποφυλακισθεί από το 2019 χωρίς να έχει επιδείξει επικινδυνότητα τέλεσης εγκληματικών πράξεων, μόνο για τις απόψεις του. Και όταν ασθένησε και εκείνος από κορωνοιό την ίδια περίοδο και μάλιστα εξασθενημένος από απεργία πείνας διαρκείας, δεν του διατέθηκε ούτε καν ατομικό κελί για να αναρρώσει. Αυτό για να γίνει ακόμα σαφέστερη η διακριτική μεταχείριση Μιχαλολιάκου.
5) Για το ύψος της ποινής των 13 ετών κάθειρξης, που του επιβλήθηκε από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας το 2020, έχει ασκηθεί, κατόπιν αιτήσεώς μας, έφεση από τον Εισαγγελέα Εφετών Αθηνών, γεγονός που σημαίνει ότι το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών που δικάζει σε δεύτερο βαθμό την υπόθεση από τον Ιούνιο του 2022 έχει τη δυνατότητα να αυξήσει τις ποινές για τους διευθυντές της εγκληματικής οργάνωσης, όπως και για τους πέντε δράστες της απόπειρας ανθρωποκτονίας του Αιγύπτιου αλιεργάτη Αμπουζίντ Εμπάρακ. Ωστόσο, η έκδοση της απόφασης δεν αναμένεται πριν το 2025, καθώς το δικαστήριο βρίσκεται στη φάση εξέτασης των μαρτύρων του κατηγορητηρίου.
6) Γνωρίζοντας τους όρους με τους οποίους εξελίσσεται η δημόσια συζήτηση, είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση, που με τις πολιτικές της φτώχειας και του ρατσισμού τρέφει τα ακροδεξιά μορφώματα, θα επιχειρήσει να δικαιώσει τον ποινικό λαϊκισμό της (που με λίγα λόγια απαιτεί να πηγαίνουν φυλακή όλοι για να πάνε και οι λίγοι που πρέπει) και τον νέο, αυστηροποιημένο Ποινικό Κώδικα. Όμως, η αποφυλάκιση Μιχαλολιάκου δεν δικαιώνει τον ποινικό λαϊκισμό, αλλά αυτό που το αντιφασιστικό κίνημα, τα θύματα και οι συνήγοροί τους λένε από την πρώτη στιγμή: η κρατική εξουσία χειρίστηκε με δύο μέτρα και δύο σταθμά τη Χρυσή Αυγή, σε σχέση με την συνήθη ποινική πρακτική. Κι αυτό γιατί η Χρυσή Αυγή δεν στοχοποίησε βιομήχανους, υπαλλήλους δυτικών πρεσβειών και εισαγγελείς: σκότωσε αντιφασίστες μουσικούς και μετανάστες, αποπειράθηκε να σκοτώσει μεροκαματιάρηδες μετανάστες ψαράδες, κομμουνιστές εργάτες, αναρχικούς, συνδικαλιστές, φοιτητές, ανθρώπους με το “λάθος” χρώμα δέρματος, ιδεολογικούς της εχθρούς, κοκ. Γι’ αυτό και το κράτος δεν διαβλέπει τη συνεχιζόμενη επικινδυνότητά της εκεί που η Χρυσή Αυγή συνεχίζει να διατηρεί την υποδομή της (βλ. επιθέσεις στη Θεσσαλονίκη, κλπ) και χορηγεί όλα τα κατά νόμο ευεργετήματα στα στελέχη της.
7) Απέναντι στη φασιστική και ρατσιστική βία, δεν χωράει κανένας εφησυχασμός. Το αντιφασιστικό κίνημα και η μεγάλη δημοκρατική πλειοψηφία, που με τον ξεσηκωμό της εξανάγκασε τις κρατικές αρχές το 2013 στην κίνηση της ποινικής δίωξης σε βάρος της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, πρέπει να βρεθούν σε επιφυλακή. Συνεχίζουμε τη δικαστική μάχη στο Εφετείο για την οριστική καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης με τις μεγαλύτερες δυνατές ποινές, έχοντας συνείδηση ότι τον φασισμό θα τον τσακίσει ένα μαζικό, πλειοψηφικό, αντιφασιστικό κίνημα των εργαζόμενων και της νεολαίας μέσα και έξω από τα δικαστήρια.
* Θανάσης Καμπαγιάννης, Κώστας Παπαδάκης, Κώστας Σκαρμέας, δικηγόροι υποστήριξης κατηγορίας των Αιγύπτιων αλιεργατών στη δίκη της Χρυσής Αυγής.
